Με κατέπληξε το πρωτότυπο αστυνομικό μυθιστόρημα του φίλου Παναγιώτη Πετράκη. Όχι μόνο για την πλοκή και την καλλιέπειά του, μα κυρίως γιατί αναφερόμενος σε παλιά και σύγχρονα γεγονότα, πολύ έξυπνα βρίσκει την ευκαιρία να εκφράσει τις προσωπικές του απόψεις για τις οποίες πιστεύω βρίσκει σύμφωνους τους περισσότερους αναγνώστες. Εύχομαι να μας χαρίσει και άλλα τόσο συναρπαστικά και ενδιαφέροντα βιβλία
Μερικές σκέψεις για το βιβλίο Να το πεις της νύχτας σου του Παναγιώτη Πετράκη, Εκδ. Ροπή, 2018 As time went by και γέμισε μισό αιώνα άφησε διακριτά ίχνη γεγονότων που αντανακλούν στην εξέλιξη της πλοκής του αστυνομικού μυθιστορήματος του Παναγιώτη Πετράκη. Ο αναγνώστης μεταφέρεται στο χρόνο και ανακαλεί περιστατικά που επηρέασαν τη ζωή του πλέον δε που ορισμένα απ’ αυτά την καθόρισαν. Ανάμεσα στα διακριτά ίχνη του Πετράκη, ο αναγνώστης γεμίζει τα κενά με τα προσωπικά του βιώματα. Είναι μια ασυνείδητη εμβάπτιση στο βιβλίο. Είναι όμως και μια μικρή διακοπή στην ανάγνωση για την προσωπική αναπόληση. Το βρήκα υπέροχο.Σ’ αυτό το περιβάλλον ο αναγνώστης μετέχει στα επεισόδια της πλοκής και βιώνει την προσπάθεια του αστυνόμου Βελλή να ξεδιαλύνει το μυστήριο.Απαιτεί καλλιέργεια η κατανόηση του βιβλίου του Πετράκη. Απαιτεί επίσης ενημέρωση για τα κοινά, θέαση γεγονότων από κάποια χρονική απόσταση και εστίαση στα σπουδαιότερα. Εγείρει προβληματισμούς και ηθικά διλήμματα. Δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα που έχουν προκύψει από την πρόσφατη ιστορία μας. Ο Πετράκης λειαίνει το παρελθόν με συνειδησιακή προσέγγιση σκέψεων, παραθέσεων, συμβουλών και αποφάσεων.Καταγράφω μερικά γεγονότα ως ορόσημα κατ’ ακολουθία:Rolling Stones ‘67ΔικτατορίαRolling Stones ‘98Ο σεισμόςDavid BowieΒαγγέλης και ΜυθωδίαMantonaΗ τραγωδία του ColumbiaΤο Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το 2004Ο συνωστισμός στη ΣμύρνηΗ οικονομική κρίσηΟι διαδηλώσειςΗ τραγωδία στη ΣταδίουΟι μεταλλωρύχοι στη ΧιλήΤο ΜνημόνιοΤο μεσοπρόθεσμοΟι απολύσειςΗ ανεργίαΟι καταρρεύσεις των εταιρειώνΟ ΣίσυφοςΗ μετανάστευσηΗ εφορίαΟ ράπερ και οι ΕρμοκόποιΤο νόμιμο και το ηθικόΟι αξίεςΗ ΑμφίπολιςΟι λίστες του ΛουξεμβούργουΗ Νίνα Σιμόν Υπεισέρχεται και Ελληνικός κοσμοπολιτισμός:Η Αλεξάνδρεια και η ΥπατίαΚέιπ ΤάουνΛονδίνοΣάο ΠάολοΒαλκανικές αποδράσεις Η αβεβαιότητα αποτελεί συνιστώσα στην ανάπτυξη του βιβλίου και σχετικές λέξεις δίνουν χρώμα υψηλής καλλιέργειας και εύληπτα προσφερόμενης γνώσης:ΜέλλονΑβεβαιότηταΚίνδυνοςΤυχαιότηταΠροφητείαΑπρόβλεπτοΠροσδοκίαΆγνοιαΕυδαιμονίαΑπροσδιοριστίαΑμφισημίαΑμφιβολίαΔομική αβεβαιότητα Οι λέξεις στο κείμενο του Πετράκη απαιτούν γνώση του υποκείμενου νοήματος, αλλά δεν κουράζουν τον αναγνώστη και ούτε δημιουργούν ανασφάλεια στην κατανόηση του βιβλίου ή την παρακολούθηση της πλοκής.Το βιβλίο αποφεύγει κοινοτοπίες και την κατάλληλη στιγμή παρουσιάζει έννοιες δουλεμένες που δημιουργούν συνεκτικό ιστό με την πλοκή. Οι περιγραφές έχουν ταχύτητα και τα επεισόδια εναλλάσσονται με οξυδερκείς αναφορές και αλληγορικές παραθέσεις. Όλα μεταφέρονται με καλοδουλεμένες εκφράσεις και ακριβείς λέξεις. Ακόμη, συζητώνται ευρύτερα ζητήματα και τίθενται διλήμματα που αφορούν στην ανθρώπινη φύση. Συναισθήματα που καθορίζουν συμπεριφορές κατακλύζουν το κείμενο: φόβος, οργή, δύναμη, εξουσία.Σε τυχαία δειγματοληψία σελίδων βρήκα ότι ο δείκτης Fog (δηλαδή το κλάσμα του πλήθους των λέξεων υπεράνω των τελειών σε μία σελίδα) κυμάνθηκε μεταξύ 10 και 14. Αυτό είναι πολύ αποδοτικό για την αναγνωσιμότητα και έξοχο για τη ροή του κειμένου.Στο εικονικό Rick’s αναμείχθηκαν ιστορία, γεγονότα, άνθρωποι, ερωτήματα και έννοιες σε μια ενδιαφέρουσα πλοκή που συνέθεσε ο Παναγιώτης Πετράκης, and “played it” I would say, αριστοτεχνικά στο πιάνο του, με τρόπο που να σε προτρέπει να διαβάζεις εθιστικά το κείμενό του.22 Μαρτίου 2018Γιάννης Δημητρίου.
Eξαιρετικό το βιβλίο του καθηγητή κυρίου Π. Πετράκη, με τον πρωτότυπο τίτλο «Νατο πεις της νύχτας σου». Το ίδιο πρωτότυπο είναι και το περιεχόμενο, αφού οδολοφόνος είναι γνωστός από την πρώτη σελίδα. Ωστόσο τον γνωρίζει μόνον οαναγνώστης και αγωνιά, κάθε φορά που ο συγγραφέας του δημιουργεί τηνπροσδοκία ότι τώρα θα αποκαλυφθεί ο ένοχος και στους διώκτες του, στονυπαστυνόμο Βελλή, που με πείσμα συνεχίζει τις έρευνες, στην κόρη του θύματος καιστα υπόλοιπα πρόσωπα που εμπλέκονται στην υπόθεση της δολοφονίας τουΜπαλωμένου. Η αποκάλυψη όμως αναβάλλεται διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέροντου αναγνώστη και εντείνοντας την αγωνία του. Θα βρεθεί ο ένοχος; Θα αποδοθείστο τέλος δικαιοσύνη;Ένα βιβλίο με σασπένς από την αρχή, αστυνομικό, μεταφυσικό, φιλοσοφικό, γεμάτοσυμβολισμούς και αλληγορίες. Το διάβασα χωρίς ανάσα!
Από την πλατεία ακούγεται η καμπάνα της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου για τουςΧαιρετισμούς. Κι εγώ μόλις τέλειωσα το βιβλίο του Παναγιώτη.Μού άρεσε το τέλος που δεν είναι τέλος γιατί η ζωή συνεχίζεται. Η λευκή μορφή μετα γαλάζια μάτια που φανερώνεται μεσ'το σκοτάδι είναι η ψυχή του, ο φύλακαςάγγελός του; Στο τέλος,μας αποκαλύπτεται ότι ο Αριστείδης έχει γαλάζια μάτια.Από σελίδα σε σελίδα, μου άρεσε να παρακολουθώ τις ζωές των φίλων που από τηναμεριμνησία περιέπεσαν σταδιακά στην αγωνία για την επιβίωση. 'Ενας καθρέπτηςτης εποχής μας φωτισμένος με φιλοσοφική διάθεση και κάποια υπαρξιακήαναζήτηση, χωρίς όμως μελοδραματισμούς. Από τον τίτλο του μυθιστορήματος,ψυλλιάστηκα ότι θα είχε μιά αστυνομική υφή. Μόλις δε έδειξε το ματωμένογραμματόσημο ήμουνα σίγουρη ότι αυτό θα αποτελούσε την απόδειξη της ενοχήςτου. (Ο πατέρας μου μας έχει αφήσει πολλά γραμματόσημα και μεταξύ αυτών καικεφαλές Ερμή. Πάντα μας έλεγε ότι έχουν μεγάλη αξία αλλά μετά τον θάνατό του, ηΝτίνα τα έδειξε σε κάποιον φιλοτελιστή που είπε ότι δεν πιάνουν σπουδαίαπράγματα. Δεν ξέρω, δεν το έχω ψάξει). Το φάντασμα του αδικοχαμένουΜπαλωμένου πλανιέται παντού και ζητάει δικαίωση. Κι εγώ πολλές φορές νιώθω τηνπαρουσία της μητέρας μου στο σπίτι. Πρόπερσι, ανήμερα της επετείου του θανάτουτης, ένα πουλί, μία φάσα, είχε μπεί στο σαλόνι και δεν έλεγε να φύγει. Πέρυσι, πάλιένα πουλί μπήκε μέσα απ΄ την ανοιχτή μπαλκονόπορτα την ημέρα της κηδείας τουπρώην αφεντικού μου. Καθόταν και δεν έφευγε. Τελικά το έπιασα απαλά και τοέβγαλα στο μπαλκόνι ,άνοιξα τα χέρια μου και πέταξε στα δέντρα της ρεματιάς.'Ενιωσα ότι ήταν η ψυχή του πεθαμένου που ζητούσε λύτρωση, ίσως συγχώρηση....Η γιαγιά μου η Κωνσταντίνα ήταν αλαφροίσκιωτη και η μητέρα μου μου διηγότανδιάφορα περιστατικά που της είχαν συμβεί. Κάπου στο βιβλίο αναφέρεται η γιαγιάπου κινούσε το ξύλινο τραπεζάκι. Μιά συνάδελφος πριν από χρόνια μου είχε πει γιαμιά σεάνς στην οποία είχε παραβρεθεί και όπου καλούσαν πνεύματα γύρω από ένατραπεζάκι,το οποίο ίπτατο.Είναι κατόρθωμα που ο συγγραφέας καταφέρνει να μας κρατάει σε εγρήγορση χωρίςνα χρησιμοποιήσει σκηνές σεξ.Μόνο κάτι νύξεις με την αντροπαρέα που χαζεύει τα κορίτσια στου Ρικς και τηνσκανδαλιστική ατάκα της Δανάης ότι θα ήθελε ή θα μπορούσε να μοιράσει τον έρωτάτης ανάμεσα στον Αχιλλέα και στον νεαρό σύντροφό της.Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο και να βρεί πολλούς αναγνώστες γιατί τοαξίζει.
Ο άνδρας μου είπε «γιατί δε τον δακτυλογραφείς δεν το γράφεις στο pc να τοτυπώσουμε, θα στραβωθεί ο άνθρωπος με τα γράμματά σου». Η αλήθεια είναι ότιποτέ δεν φημιζόμουν για την αλληλογραφία μου, το αντίθετο θα έλεγα. Για ναξεκαθαρίσω όμως τα πράγματα. Στο κομπιούτερ γράφω οτιδήποτε εργασιακό,επαγγελματικό, mail κ.λ.π. Ό,τι θεωρώ δικό μου βγαίνει από μέσα μου που λένε, τοχέρι μου πάει στο χαρτί και μολύβι. Έτσι έμαθα από μικρή; Έτσι εκφράζομαικαλύτερα; Ίσως. Συγγνώμη λοιπόν για την δύσκολη ανάγνωση που σου προκαλώ,αλλά ήθελα το χαρτί και το μολύβι για να πω αυτά που θέλω να πω.Διαβάζοντας λοιπόν το βιβλίο, ήταν σαν να ξεκινούσα ένα ταξίδι στο χρόνο,στο δικό μου χρόνο, αυτόν που θυμάμαι δηλαδή. Με πήγε πίσω, με γύρισε, μεξαναπήγε. Νομίζω ότι σε όλους τους ήρωές σου βρίσκει κανείς κάτι από τον εαυτότου και από τις σκέψεις και τις ελπίδες του. Γράφεις πάρα πολύ ωραία, στρωτά, μεδιαλόγους μεστούς, δεν κουράζεις, δεν πλατιάζεις. Γράφεις έτσι ώστε να κάνεις τοναναγνώστη να βλέπει την πλοκή, τους ήρωες, τους διαλόγους, τα γεγονότα ναξετυλίγονται μπροστά του σαν ταινία με σκηνές σε αργή κίνηση.Νομίζω ότι δάνεισες πολλά στοιχεία σου στον Αριστείδη από το λίγο που σεξέρω άλλωστε, αλλά από δικές μου καθαρά αυθαίρετες υποθέσεις ίσως. Εξάλλου όλοιέχουμε μία εικόνα για τους άλλους που είτε καταρρίπτεται, είτε επιβεβαιώνεται. Ηπαρέα των φίλων είναι άνθρωποι λίγο-πολύ κοντά μας σε ηλικίες, μορφωτικό,κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Άνθρωποι που ψάχνουν, αναρωτιούνται,ερωτεύονται, φοβούνται ή χαίρονται, άνθρωποι που είμαστε εμείς και οι γύρω μας.Γι’ αυτό το βιβλίο σου είναι ανθρώπινο, οικείο και όχι μία απρόσωπη, μακρινήαφήγηση. Μπορείς απλά να ζήσεις μέσα από τους ήρωές σου. Και η σύλληψη τηςιδέας της δολοφονίας, το πάντρεμα της τύχης, του μεταφυσικού, της μοίρας όλα είναιπολύ αριστοτεχνικά δεμένα μεταξύ τους μέχρι την ώρα της αποκάλυψης που πολύσοφά την τοποθετείς σε βάθος χρόνου γιατί δεν ήταν αυτή καθαυτή η προτεραιότητάσου αν βέβαια έχω καταλάβει σωστά.Το βιβλίο μου άρεσε πολύ. Μόνο που όταν το τελείωσα ένιωσα μία αόριστη θλίψη που ίσως δεν θα ‘πρεπε γιατί το τέλος του βιβλίο είναι μάλλον αισιόδοξο και δείχνει ότι τα πράγματα θα πάρουν έναν μάλλον καλό και ελπιδοφόρο δρόμο γιατί εμείς το θέλουμε και εμείς το διαλέγουμε και αν μη τι άλλο, το προσπαθούμε. Ίσως ένιωσα έτσι γιατί η μαγεία που κρύβεται στου καθενός μας τη νύχτα σπάνια εμφανίζεται και δεύτερη φορά. Δεν ξέρω, μπορεί.Ένα πράγμα όμως ξέρω. Ότι το βιβλίο μου άρεσε πολύ και το επαναλαμβάνω, ένα μεγάλο ολόψυχο μπράβο και περιμένω το επόμενο.Σού εύχομαι μία δυναμική και αισιόδοξη συνέχεια στη λογοτεχνική πορεία σου και όχι μόνο.